-
1 эҥыралтыме
эҥыралтыме1. прич. от эҥыралташ I2. прил. стонущий, мурлычащий(Шарик) чытырналтеш, чумалта, логарже гыч эҥыралтыме йӱк лектеш. Ю. Артамонов. Шарик вздрагивает, протягивает ногу, из горла выходит стон (букв. стонущий звук).
3. в знач. сущ. стон, мурлыканьеНелын эҥыралтымым колаш слышать тяжёлый стон.
-
2 эҥыралтыме
1. прич. от эҥыралташ I.2. прил. стонущий, мурлычащий. (Шарик) чытырналтеш, чумалта, логарже гыч эҥыралтыме йӱ к лектеш. Ю. Артамонов. Шарик вздрагивает, протягивает ногу, из горла выходит стон (букв. стонущий звук).3. в знач. сущ. стон, мурлыканье. Нелын эҥыралтымым колаш слышать тяжёлый стон.Словарь. марийско-русский язык (Марла-рушла мутер) > эҥыралтыме